کودهای سولفات آمونیوم و اوره هر دو منابع تأمین نیتروژن برای کشاورزی هستند، اما تفاوت‌های کلیدی در ترکیب، کاربرد، و تأثیرات آن‌ها بر خاک و گیاه وجود دارد. در ادامه به این تفاوت‌ها می‌پردازیم:

1. ترکیب و محتوای مواد مغذی:

• سولفات آمونیوم:
  • حاوی 21٪ نیتروژن به فرم آمونیاکی.
  • حاوی 24٪ گوگرد که نقش کلیدی در سنتز پروتئین‌ها و بهبود کیفیت محصول دارد.
• اوره:
  • حاوی 46٪ نیتروژن، بالاترین غلظت نیتروژن در بین کودهای شیمیایی.
  • فاقد گوگرد.

2. تأثیر بر خاک:

• سولفات آمونیوم:
  • pH خاک را کاهش می‌دهد؛ مناسب برای خاک‌های قلیایی.
  • به دلیل حضور گوگرد، باعث بهبود خاک‌های فاقد این عنصر می‌شود.
• اوره:
  • pH خاک را در کوتاه‌مدت افزایش می‌دهد، اما در بلندمدت ممکن است به اسیدی شدن خاک منجر شود.
  • برای خاک‌هایی با شرایط اسیدی یا متعادل مناسب‌تر است.

3. نحوه جذب و کاربرد:

• سولفات آمونیوم:
  • به‌سرعت جذب می‌شود و پایداری نیتروژن در خاک بیشتر است.
  • مناسب برای محصولاتی که نیاز به گوگرد دارند (مانند پیاز، زعفران، کلزا و گندم).
• اوره:
  • نیازمند تبدیل به آمونیاک و سپس نیترات برای جذب گیاه است.
  • در شرایط مرطوب و دمای بالا ممکن است تبخیر شود و نیتروژن از دست برود.

4. هزینه و اقتصادی بودن:

• اوره:
  • به دلیل درصد بالای نیتروژن، از لحاظ هزینه تأمین نیتروژن اقتصادی‌تر است.
• سولفات آمونیوم:
  • هزینه بیشتری نسبت به اوره دارد، اما مزایای گوگرد و اثر اصلاحی بر خاک، هزینه را جبران می‌کند.

5. کدام برای کشاورزی بهتر است؟

• سولفات آمونیوم:
  • مناسب برای خاک‌های قلیایی یا خاک‌هایی که نیاز به اصلاح pH دارند.
  • برای محصولاتی که نیاز به گوگرد دارند یا خاک‌هایی که دچار کمبود گوگرد هستند، انتخاب بهتری است.
• اوره:
  • برای خاک‌های اسیدی یا متعادل و محصولاتی که فقط نیاز به نیتروژن دارند، مناسب‌تر است.
  • در شرایط اقتصادی و زمانی محدود، می‌تواند گزینه بهتری باشد.

نتیجه‌گیری:

انتخاب کود به عوامل متعددی مانند نوع خاک، نیاز گیاه، شرایط محیطی، و هزینه بستگی دارد. ترکیب این دو کود نیز در برخی مواقع می‌تواند بهترین نتیجه را ارائه دهد. آزمایش خاک و مشاوره با کارشناسان کشاورزی قبل از انتخاب کود توصیه می‌شود.